Goed nieuws en het Hill Billy Tulip Festival

Ja, we beginnen vandaag met het goede nieuws; de Tulpen, Narcissen en andere voorjaarsbloeiende bloembollen zijn weer beschikbaar in de Fluwel webwinkel. U kunt nu voor het eerst voorjaarsbloeiers gelijktijdig met de zomerbloeiende bolgewassen bestellen.


Tulip Beauty Trend

Ja, we proberen het een keer. Het gezegde is ‘als er muziek is, moet je dansen’ en als de bollenvelden in volle bloei staan is er muziek. Heel veel mensen komen dan met de vraag of al dat moois te koop is, vandaar het idee om een keer een maand eerder open te gaan dan u van ons gewend bent. Let wel, het is voorverkoop, de voorjaarsbloeiende bollen die u nu besteld worden in oktober geleverd. Groot voordeel is dat u er de komende weken nog een paar Dahlia’s bij kunt bestellen voor directe levering. De Dahlia’s worden wel per omgaande geleverd en u betaalt maar 1 keer verzendkosten.

Narcis Queen of the North

Voor de klanten die gek zijn op de nieuwste introducties misschien de tip om nog even te wachten. Als ik dit voorjaar mooie dingen tegenkom, ga ik ze er nog wel even bij zetten in de winkel natuurlijk. Ik laat het u wel weten als het assortiment compleet is, dat zal zo rond eind mei zijn denk ik.


Maar nu eerst vertellen wat ik afgelopen week heb meegemaakt, dat is veel leuker dan om te proberen bollen aan u te verkopen via deze zondagse nieuwsbrief. Daar vind ik niets aan en ik vind het ook een beetje moeilijk. Vertellen wat ik doordeweeks meemaak is veel en veel leuker en veel eenvoudiger. En, ik heb ook het idee dat een verhaaltje dat leuk is om te schrijven, ook veel leuker is voor u om te lezen. Als er in het vervolg iets nuttigs te melden is, benoem ik dat wel aan het eind bij de huishoudelijke mededelingen.

Dus deze week: Het Hill Billy Tulip Festival.


“Zou je het leuk vinden om ‘speaker’ te zijn op ons Tulip Festival?” las ik opeens in een e-mail van onze Amerikaanse klant Baker Creek (en 10 april, tijdens de Paasdagen. Nee, natuurlijk niet was mijn eerste gedachte, dan bloeien onze Narcissen, dan ga ik écht niet weg!!)

Maar ja, als ik dat mijn hele leven blijf zeggen, dacht ik later, dan zie ik nooit hoe onze bollen terecht komen en dat is natuurlijk ook niet leuk. Daarbij komt ook dat Baker Creek verleden jaar van alle Tulpen die wij aanbieden in de Fluwel webwinkel 100 bollen heeft geplant, het zou leuk zijn om die in bloei te zien. Na wat wikken en wegen toch maar ja gezegd. Op het vliegtuig naar Chicago, zes uur wachten, en in een klein vliegmachientje verder naar Springfield Missouri. Ik weet het, u heeft er nog nooit van gehoord, maar het bestaat echt. Dat is trouwens ook grappig, als je reist en je zegt dat je uit Nederland, Amsterdam komt zegt iedereen ‘oh nice, daar wil ik ook een keer naar toe’ en ook dikwijls een verhaal hoe mooi ze het wel niet vonden toen ze er waren. Maar zeg je dat je naar Springfield gaat, krijg je de reactie Springfield, where is that?    


Tulip Wild Romance

Daar moest ik heen dus om vervolgens nog een uur te rijden in een windrichting waar nagenoeg helemaal niemand meer woont. Prachtig, radio op Radio Ozarks, luisteren naar non-stop country muziek, cruise control op 60 mph, en heerlijk tuffen op een lege snelweg, dwars door de Ozarks. De Ozarks is een berggebied letterlijk in het midden van de VS. Uitgestrekt, leeg, mooi en met onwijs lieve aardige mensen die zich met trots Hill Billy noemen. No nonsens volk, beide benen op de grond, vingers in de prut en aan de gang. Werken voor elkaar en met elkaar en als er wat te vieren is: feesten. Heerlijk volk, niets mis mee.


‘Mansfield Cabins, Carlos, daar rijd je naartoe, daar heb ik een Cabin voor je gereserveerd’ stond er in de mail van Lisa te lezen. Mansfield; een tankstation, een Dollar Tree supermarkt, een paar huizen en een T-splitsing en verder eigenlijk helemaal niets. O ja, een tire repair garage, maar dan heb je het eigenlijk wel gehad. Voor de Cabins moest ik op de T-splitsing linksaf, het dorpje uit, links de heuvel over en hè, hier is toch helemaal niets? Toch maar het gravel paadje op en waarachtig daar staat een huis. Gelukkig, daar loopt iemand. Ik zat goed, het was Jeff, de eigenaar van de Cabins. Follow me, en na nog een klein kilometertje over de grindpaden door de bushbush te hebben gereden, kwamen we bij de cabins.

Narcis Sizzling Fire

Prachtig, midden tussen de stokkies (zo noemen ze in Amerika de bomen; sticks). “We have various stinging and biting insects in the country” stond er te lezen op de gebruiksaanwijzing van de cabin :-). Helemaal goed, in the middle of nowhere, dat wordt lekker slapen. ’s Avonds de muziek van een voltallig orkest van honderden krekels vergezeld van vele andere bosgeluiden, fantastisch. De volgende dag vroeg naar Baker Creek, kan ik nog even met deze en genen een praatje maken dacht ik. De rit ernaartoe was al net zo buitengewoon als de rit naar de cabin. Je ziet 1 x een pijl met Baker Creek village en Tulip Festival waar je netjes afslaat en net op het moment dat je eigenlijk al een heel tijdje denkt ‘ik zit fout, ik ga de wielen omdraaien’ zie je opeens een aantal tunnelkassen, een kwekerij en als grote verrassing duizenden van je eigen Narcissen in volle bloei langs de wegkanten.


Van even bijpraten kwam helemaal niets terecht, tientallen standhouders waren druk bezig hun handelswaar uit te stallen en de eerste bezoekers kwamen al aan. Een paar uur later stonden er ruim 3000 auto’s geparkeerd in de weilanden rondom Baker Creek Village.
Village? Ja bij Baker Creek hebben ze een levensecht wild westerndorpje gerenoveerd. Rondom een plein staan nog de authentieke huisjes van de bakker, de smid, enzovoort. Te midden van dit alles een plein met een soort van dambordpatroon, de tegeltuin, mat daarin al onze Tulpen geplant. Onwijs wat is dat mooi. En wat een mensen, allemaal met volle teugen genietend van de Tulpen.


Om 1 uur moest ik een lezing geven en toen ik de tent binnenkwam lopen waarin dit moest gebeuren, zaten zeker 400 mensen vol verwachting op een tribune van strobalen op mij te wachten. Ik ben geen ervaren spreker, vertelde ik aan het begin van mijn lezing, en ik had nooit verwacht dat ik voor zoveel mensen zou staan, ‘so you scare the shit out of me’. Daar werd hartelijk om gelachen en voor ik het wist was het uur voorbij.

Narcis Popeye

Wat leuk is om met u te delen, is dat ik er tijdens deze reis achter ben gekomen hoe weinig ik eigenlijk weet van bloembollen en hoe ze zich gedragen. Ja, hoe bloembollen zich in Holland gedragen weet ik wel, maar daar in midden Amerika… en dus waarschijnlijk ook in sommige zuidelijke gebieden van Europa, gedragen bollen zich totaal anders. Na zo’n lange koude winter bloeien daar de, in mijn ogen laatbloeiende Narcissen, nagenoeg tegelijkertijd met de Narcissen waarvan ik zou zeggen dat ze twee weken eerder bloeien. Twee dagen is het verschil in bloeitijd daar. Een vroegbloeiende Narcis als Popeye staat daar tegelijkertijd te bloeien met de zeer laatbloeiende Narcis April Queen.


Ook bij de Tulpen heb ik dingen gezien die ik voor onmogelijk had gehouden. Shirley Double, een in mijn ogen echt laatbloeiende Tulp, stond tegelijkertijd in bloei met de vroegbloeiende Salmon Impression en Lady van Eyk.

Achteraf heel blij dat ik ja heb gezegd tegen deze hartelijke uitnodiging. Ik heb met eigen ogen kunnen zien dat al die mooie verhalen van mij over bloeitijden en eigenschappen heel anders worden als je een stukje verderop of een stukje hoger in de bergen woont. Na zo’n lezing wordt dat ook bevestigd door de diverse gepassioneerde tuiniers en landscapers die nog even met je na komen praten. Niet alleen verschil in bloeitijd, ook grote verschillen in hoogte en kleur. De felgekleurde Narcis Precocious zal daar nooit zo donker van kleur worden als in streken waar de lichtintensiteit een stuk hoger en de temperatuur een stuk warmer is dan hier in ons koude kikkerlandje. Wat wel overeenkomt is dat de soorten die hier goed verwilderen het daar ook uitstekend blijken te doen. Om dat echt goed uit te zoeken gaan we volgend jaar een groot aantal Narcissen bij Baker Creek op het terrein planten, 100 bollen van elk soort, om te kijken welke soorten het echt het beste doen in het warmere zuiden.

Narcis Precocious

Grappig eigenlijk, terwijl ik een groot stuk van dit verhaal schrijf, zit ik aan een barretje op O’Hare airport in Chicago. Mooie man achter de bar met een grote snor die grappen maakt met Jan en alleman, aardige wat oudere mevrouw naast me die me adviseert een Pinot Noire uit Californië te proberen en een piano. U weet wel, zo’n lege piano die daar zomaar staat en die uitnodigt om erop te spelen. En jawel, een jongeman neemt plaats en pingelt me er toch een beetje sfeer in de tent. Heerlijk, iedereen blij. De bar is een open bar, gewoon tegen de muur geplakt van een drukke corridor op het vliegveld dus iedereen loopt erlangs. Nu dus niet meer, iedereen blijft staan om te genieten van de blijmakende Boogiewoogie riedeltjes op de piano. Wijntje erbij, schrift om in te schrijven, kan het nog mooier…

Met vriendelijke groeten,
Carlos van der Veek.

PS: Volg ons op Facebook en Insta.