Lelijk in de luier, mooi in de sluier

Oude besjes bezigen deze lang vervlogen uitdrukking, waar ik rijen vol vraagtekens bij zet, nog wel eens. Als ze dit over een Dahlia zouden zeggen zou ik het waarlijk roerend met ze eens zijn. Allemachtig wat is een Dahlia knol lelijk. Echt waar, we krijgen bollen en knollen van allerlei pluimage in de schuur en er is niets maar dan ook niets zo lelijk als de Dahlia knol. Zit gewoon geen leukigheid aan. Nou ja, soms een beetje als het een mooi dikkertje is gaat het nog wel, maar is ze mager… niet om aan te gluren.Voor de echt Dahlia liefhebber komt dit misschien een beetje hard aan maar eerlijk is eerlijk en de Dahliaknol is nou eenmaal niet zo knap als een Narcissenbol. Vaak is het uiterlijk tijdens het planten van dien aard dat het je doet afvragen of je geen kat in de zak hebt gekocht. Een goede vriend van me in Cornwall zegt vaak ‘je hebt alle soorten nodig om de wereld een beetje interessant te maken’. Dit zegt hij overigens meestal over mensen, vooral hele rare, maar het gaat natuurlijk ook prima op voor zo’n maffe knol als de Dahlia.

Van origine komt de Dahlia uit Mexico maar als je de knol zo ziet denk je iets van hadden we dat gedrocht niet beter daar kunnen laten of hoe heeft ze het voor elkaar gekregen de grens over te komen.Maar zoals moeder Natuur ons zo dikwijls verbaasd doet ze dat ook met de Dahlia. Het begint al met de verrassing dat er toch leven blijkt te zitten in dat onooglijk stukje, op sprokkelhout lijkende, knolletje met haar dikwijls gebroken pootjes; er gaan zomaar spruitjes uit groeien. Met een slakkengangetje, dat nog wel, maar er zit leven in, er groeit wat. (Over de slak trouwens aan het einde van deze nieuwsblog meer wetenswaardigheden).

Krijgt de Dahlia de smaak te pakken en komt de groei op gang is er al snel van het slakkengangetje niets meer te bekennen. In een goede maand groeit de Dahlia uit tot een flinke plant die al volop bloemknoppen laat zien. En dan komt het, die verschrikkelijk onwijs lelijke knol gaat heel verschrikkelijk onwijs rijk bloeien met een tsunami aan bloemen waar werkelijk geen een, maar dan ook echt geen een, andere bloembol aan kan tippen.

Ik weet het, u denkt nu vast die Carlos zit te overdrijven, doe ik eigenlijk ook best soms wel een beetje, maar nu overdrijf ik echt niet. De enige die overdrijft is die Mexicaanse Dahlia met een ware La Bamba aan bloemen waar geen einde aan lijkt te komen. Vooral met die wat kleinere open bloemen geven geen tientallen, geen twintigtallen nee echt honderden bloemen ‘para bailar La bamba’ (om de La Bamba te dansen). U ken het vrolijke liedje vast wel van Los Lobos. Goede tip, speel dit liedje als de Dahlia in de zomer in uw tuin staat te dansen, zeker weten dat u mee gaat dansen.Een kleine aantekening, om de La Bamba tot het einde aan toe uit te dansen heeft de Dahlia wel een klein beetje hulp nodig; ze heeft wel een danspartner nodig die de uitgebloeide bloemen verwijderd. Doet u dat met regelmaat zal de Dahlia u trekteren op een onuitputtelijke bloei. Dikwijls begint het al in juli, en dan in augustus, heel veel bloemen in augustus. Hebben we nog een paar vazen, ik heb weer Dahlia’s geplukt, het lijkt wel niet op te houden. En dan hebben we september nog niet eens gehad, hoe is het mogelijk, nog meer bloemen, het gaat maar door. Gelukkig, als de nachten wat kouder worden gaat ook bij de Dahlia de gang er uit. Maar juich niet te vroeg, de Dahlia gaat wel door. Haar dans is inmiddels wel wat rustiger geworden en als de eerste nachtvorst van zich laat horen ziet u haar laatste bloemen treurig tussen de zwart gevroren bladeren bengelen. Haar dans is ten einde gekomen, de muziek is gedoofd.

Wilt u de komende zomer ook samen met de Dahlia de La Bamba dansen in uw tuin geef ik u hier een paar goede danspartners:Dahlia 'Pink Pop'Dahlia 'French Cancan'Dahlia 'Kelsey Sunshine'Dahlia 'Mambo'Dahlia 'Bee Friendly Mix'

O ja, nog even terugkomen op die die slijmjurk van een slak. Ga er even bij zitten want ik vrees met grote vreze dat dit niet bij iedereen als blijde boodschap binnen gaat komen. En, zal ik het doen, ja moet kunnen, zo WOKE zullen mijn lezers toch niet zijn. Wel met ‘leeswijzer 16+’ dat u het maar even weet want ik ga ook naaktfoto’s laten zien. Meteen maar doen dan hebben we het maar gehad:De naaktslak, ik weet het, we moeten een beetje medelijden met haar hebben want is natuurlijk uit huis gezet door die andere slakken maar als ik haar zo bekijk is het eigenlijk best wel een beetje terecht dat ze uit huis is gezet; ze vreet alles op, is geen houden aan. Denk u eens in hoe het zou zijn als u telkens thuis komt en de koelkast is leeg. Dat wordt je zat, op een gegeven moment zet je de dader buiten de deur. Dat is nou de naaktslak overkomen, ophoepelen, het huis uit, we willen je niet meer zien. Nu moet ik wel zeggen dat de slakken die nog wel huizen hebben zijn ook geen lieverdjes zijn, die vreten ook heel wat af. Waar ik u hier nu vooral voor wil waarschuwen is dat volgens mij de slakken populatie buitengewoon ongelooflijk hoog is in alle tuinen. Ik ben geen wetenschapper en kan niet in de schoenen van een slak gaan staan (grapje) maar wat ik wel weet is dat de slak van vocht houdt. Als de slak nattigheid voelt is ze in haar nopjes. Waar een slak niet van houdt is langdurige droogte, of nog erger, vorst. Afgelopen half jaar, misschien inmiddels wel nog langer, hebben we onafgebroken heel veel nattigheid gehad en helemaal geen droogte en nauwelijks vorst.We merken het ook aan de reacties van mensen die voorjaarbloeiers van ons in de tuin hebben staan; heel veel meldingen van slakkenvraat. Eigenlijk moeten we hopen op nog een flinke nachtvorst of dat het een flinke poos stopt met regenen, dat zou de slakkenpopulatie een flinke duw kunnen geven. Maar ja, daar zit je als tuinier ook niet op te wachten. Mocht u een overmaat aan slakken gaan zien weet ik helaas ook geen goede oplossing. Harken misschien, of op een anderen manier de grond wroeten. Daar houden slakken niet van, vooral de jonkies niet, maar ja dat wordt ook een gebed zonder end.

Wat ook wel helpt is de Dahlia ‘voortrekken’. Tijdens het wachten op de laatste nachtvorst voor u haar in de tuin kunt planten zet u de knol in een pot met een beetje potgrond en laat haar op een lichte plek in huis, in de serre of in de schuur. Volgende week zal ik er in de nieuwsblog wat dieper op in gaan en u foto’s laten zien.

Tijd om te stoppen, rest mij nog even groetjes te doen aan Truus en Nico uit Haarlem, twee nieuwe nieuwsblog lezers. Bedankt voor het gezellige praatje in viscentrum ’t Wad in Den Oever waar ik weer eens was heengereden omdat het mij aan inspiratie ontbrak voor een leuk verhaaltje. De gelouterde lezer weet dat ik dan naar Den Oever rijdt voor een visje en op weg er naar toe iets verzin om dat vervolgens onder het genot van een visje op te krabbelen in mijn opschrijfboekje. Grappig eigenlijk; er heeft nog nooit een van de verkoopsters ‘nee dat doe ik niet, ik vertel het door’ gezegd als ik aan het einde van bestelling zeg; als u het niet verder verteld mag u er wel een glaasje wijn bij doen. We dwalen af, nu stop ik echt.

Met vriendelijke groeten,

Carlos van der Veek