Great Britain
Het jaarlijkse rondje Engeland, wat een feest. Ja, ik schrijf deze nieuwsblog op Engelse bodem, ik zit nu in de buurt van Harrogate in The Castle Inn. Daar hebben ze een gezellige pub waar op woensdagen, zo zie ik nu, gedart wordt. Als je mazzel hebt, hebben dit soort leuke plekken ook een paar kamertjes boven de kroeg, waardoor het dus ook een Inn is. Ik vind het altijd heerlijk om met dat geroezemoes en gepraat in slaap te vallen, dus als ik de kans krijg om in zoiets te overnachten doe ik dat graag. Het is hier druk, dus ik heb ook een goed gevoel over het eten—vaak is het zo dat als de lokale bevolking er rond etenstijd te vinden is, dat wel in orde is, dus ik ga hier ook meteen iets bestellen.
Clovelly
Wellicht denkt u nu: Dat is mooi, dat rondje Engeland ieder jaar is volgens mij gewoon een kroegentocht, en ik geef u niet eens volledig ongelijk. Ik vind dat zeker een leuk onderdeel. Ik heb ook de vreemde neiging om nooit naar een hotel of inn te willen waar ik al eerder geweest ben. Telkens iets nieuws met nieuwe mensen vind ik veel leuker.
En eerlijk is eerlijk, zo vaak hoef ik geen slaapplek te zoeken. Meestal overnacht ik bij een van mijn bloembollenvrienden waar ik bij langs ga.
Nu ik erover nadenk is dat eigenlijk best apart. De meeste van mijn vakgenoten hier zijn echt goede vrienden van me geworden door de jaren heen. Ik zie ze allemaal precies één keer per jaar, maar zodra ik arriveer is het altijd weer alsof we elkaar elke dag spreken. We hebben allemaal geen social media, geen gefeliciteer met verjaardagen en dergelijke, het enige contact dat we verder hebben is vragen over de hoeveelheid of de kwaliteit van bepaalde soorten waar we mee bezig zijn. Soms stuurt er iemand een verlanglijstje met soorten waarvan hij graag zou willen dat ik ze meeneem als we ze hebben. We hebben elkaar dus in ieder geval genoeg te vertellen als ik weer in Engeland ben.
Cornwall
Iedereen is anders: bij het ene bezoek gaat er een fles wijn open, de volgende gaat voor port, en soms wordt er onder een bureau gezocht om vervolgens een fles whiskey tevoorschijn te toveren. Er is in ieder geval altijd één overeenkomst: we kunnen het tot in de laatste (of vroegste?) uurtjes beregezellig hebben.
Ik probeerde te bedenken of ik deze mensen voor u zou kunnen beschrijven, maar ik moet op mijn woorden letten, want uiteraard lezen ze stuk voor stuk iedere letter in mijn blog. Trouwens, ik zou ook papier en inkt te kort hebben om iedereen eer aan te doen en om alles wat ik in de loop der jaren van en over ze gehoord heb kwijt te kunnen. Maar ik kan u wel vertellen dat mijn bollenvrienden net als ik zo hun eigenaardigheden hebben. Eigenaardigheden, interessant woord ook eigenlijk. Het past goed bij wat het betekent
Geen persoonlijke verhaaltjes dus, ik ga het in plaats daarvan hebben over Groot-Brittannië in het algemeen. Zonder twijfel is dat het Walhalla van de Narcissenliefhebber. In dit onwijs grote Brittannië wonen vele gepassioneerde Narcissen-enthousiastelingen, en er worden hier dan ook ontelbaar veel Narcissen geteeld.
Eigenlijk bestaat de wereld van de Narcissenteelt uit twee delen: de commerciële bollenteelt, die in handen is van grote akkerbouwers die bij elkaar opgeteld bijna drie keer zoveel Narcissen telen als alle Nederlandse Narcissenkwekers bij elkaar. Deze grote telers zijn uitsluitend geïnteresseerd in Narcissen waar ze in de wintermaanden zoveel mogelijk bloemen van kunnen plukken. Het zal ze een bloedworst zijn hoe de bloem eruitziet, zolang de bloemen er maar zijn en de handel ze van ze kopen wil. Best wel een interessante wereld, waarin uiteindelijk miljoenen en miljoenen Narcissen in omgaan. De velden zijn zoals u zich waarschijnlijk kunt voorstellen werkelijk eindeloos, en ik ga er altijd graag even kijken. Misschien verwacht u dat ik, iemand die speciale bolletjes per stuk verkoopt, daar niet zoveel mee heb, maar dat is niet het geval. We hebben elkaar nodig en kunnen veel van elkaar leren. Daarmee komen we aan bij die andere kant van de Narcissenwereld: die van de hobbyisten, enthousiastelingen, fanatiekelingen, u kunt uw favoriete term zelf kiezen.
De finesse van het vak zit in deze kant. Het Verenigd Koninkrijk kent duizenden van dit soort mensen, mensen die gewoonweg gek zijn van de Narcis. Vergeleken met Nederland lopen de Britten enorm op ons voor als het op tuinier-gekte aankomt. Het is ongelofelijk, de passie die ik hier ieder jaar weer tegenkom. En het zijn natuurlijk niet alleen Narcissen: er zijn mensen helemaal hoteldebotel van Fuchsia’s, van Chrysanthemums, van Rozen. Voor elke bloem kunt u in dit land een fanclub vinden. Bij zo’n club kun je met lotgenoten over je situatie praten, en zoals mijn vaste lezers weten zit ik zelf bij de Daffodil Society. Als u geïnteresseerd bent kunt u op de website van de RHS (de Royal Horticultural Society) een pagina vinden met een lijst van bijna 50 verschillende clubjes. Tulip Society, Peony Society, Rock Garden Society, ik kan u beloven dat u uw zielsverwanten hier kunt vinden.
RHS vestiging in Londen
Waarschijnlijk heeft u inmiddels door dat ik de meeste van mijn Narcissenvrienden hier heb ontmoet via de Daffodil Society. Ik kan er met humor over praten, maar de clubs van de RHS bieden serieus prachtige mogelijkheden voor de hele tuin-wereld, en ik vind het iedere keer weer fantastisch om te zien hoeveel passie er bij iedereen is voor waar ze mee bezig zijn. Vergeleken met een hoop van mijn clubgenoten bij de Daffodil Society ben ik maar een softie als het op Narcissenkennis aankomt. Er zijn leden die hele generaties van een Narcissensoort uit hun hoofd kennen en precies weten wat er met wat gekruist is geweest voordat we tot een bepaald soort zijn gekomen. Van elke zaailing is bekend wat de kweker heeft gedaan om tot het resultaat te komen.
Stuk voor stuk zijn mijn clubgenoten bij de Daffodil Society leuke mensen met enorme kennis van zaken. Ik weet niet of het ook altijd ‘normale’ mensen zijn, maar goed, wat betekent dat eigenlijk? Een van mijn Narcissenvrienden, Mark, zegt altijd: Je hebt alle soorten mensen nodig om de wereld mooi te maken. Misschien kan ik proberen om van al mijn vrienden hier een uitspraak te onthouden. Dan kan ik u dat in de volgende nieuwsbrief laten weten. Ik heb ze nu nog niet allemaal gezien, dus ik moet weer door. Ik weet zeker dat ik er volgende week weer een hele blog over kan schrijven, want zoals ik zei, iedereen hier heeft zo zijn eigenaardigheden.
Met vriendelijke groet,
Carlos
