Bollen uitzoeken op Olympisch niveau

Twee weken geen tijd gehad om een nieuwsblog te schrijven, het is toch wat, het is allemaal even wat hectischer dit seizoen. Omdat we door de aanhoudende nattigheid afgelopen herfst de Narcissen pas rond half december plantten, wat door de Narcis niet echt als prettig wordt ervaren, hadden de Narcissen met z’n allen besloten om als ‘dank’ daarvoor lekker lang groen te blijven op het land. Jij laat…wij ook laat moeten ze bedacht hebben. Leuk hoor, in dit toch al wat rommelige seizoen ook nog eens een dikke week later moeten beginnen. Alles moest snel snel snel maar de enige Bol die snel is deze zomer is Femke. 

Ha, meteen een door mij zo gewaardeerde hoofbreker voor Pien en Alina, de Engelse en Duitse vertaalsters. Ben benieuwd hoe ze dit recht gaan schrijven 😊  Gelukkig word ik ook dit jaar weer geholpen door mijn Dream Team. We hebben Pracht, onze floormanager. Vlie-vla-vliegensvlug met zowel haar handen als haar mond. Klein nadeeltje is wel dat ze na vieren soms rare geluidjes gaat geven. En dan is natuurlijk ook meesterknecht Bregt dit jaar weer van de partij (met Fluwel shirt). Bregt zwoegt zich altijd de peentjes en gaat ook nog eens vier keer per week na het werk atletieken om nog meer energie kwijt te raken. Over vier jaar zien we Bregt op tv in Los Angeles heeft ze me beloofd. Een naam om te onthouden; Bregt Hopman, Olympische finale 400 meter. Nu al een succes, ik ga heen.  En dan zijn er natuurlijk Roos en Sigge, die helpen me echt uit de brand, onverzettelijke werkers. Uit hardhout gesneden woestelingen die werken als een paard in Frankrijk. Klein nadeeltje is wel zo’n drie, kan ook vier zijn, keer per dag Sigge sr ze van het werk komt houden met mooie praatjes. Ze zijn zo goed, ze kunnen met hun ogen dicht bollen uitzoeken. Of zullen ze echte zitten te dromen, ze heten immers Dream Team. Terwijl wij ons door een dikke duizend soortjes Narcissen heen worstelen worden er in de Fluwel schuur miljoenen bollen ingepakt voor onze Amerikaanse klanten.  Het goede nieuws is dat afgelopen vrijdag de eerste serie containers verstuurd mocht worden. Robin Koning alias, u kunt het op zijn heftruck lezen, “The King” prikt ze vliegensvlug vol.  Altijd lekker als de eerste blikkies het pand verlaten, dat geeft weer een beetje ruimte in de schuur. Ja, dat is hoe de chauffeurs de containers noemen; blikkies. Hoeveel blikkies rijd jij naar de Maasvlakte hoor je ze in de kantine aan elkaar vragen.  Maar we gaan weer naar de schuur, mijn Dream Team een handje helpen. En, het is alweer vrijdag…eten bij Linda of Mirea op Land van Fluwel. Maakt niet uit hoe druk het is, op vrijdag onder de middag altijd even lekker eten met het Dream Team. Tot volgende week weer.

Met  vriendelijke groeten,

Carlos van der Veek