Vandaag ga ik vertellen en laten zien hoe u het beste Dahlia’s kan bewaren tot het volgend voorjaar. Twee lezersvragen van Sjouk en Andries waren hoe je het best om kunt gaan met de Dahlia en de Begonia (die blog komt volgende week) als je die over wilt houden voor het volgend jaar. De Dahlia moet gerooid worden om haar zonder kleerscheuren de winter door te krijgen. Natuurlijk, het komt wel eens voor dat een Dahlia de winter overleeft zonder haar te rooien, maar meestal gaat het fout. Door vorst of te veel nattigheid kan een Dahliaknol het gemakkelijk begeven.

Dahlia American Sunset, volgend voorjaar nieuw in ons assortiment

Als het blad van de Dahlia is vergeeld en afsterft kunt u de knol rooien. Houd er bij het rooien rekening mee dat een Dahlia knol erg groot kan zijn. Zet de schop of vork niet te dicht bij de Dahlia plant in de grond. Zelf heb ik deze fout al veel te vaak gemaakt en zo vele Dahlia knollen geruïneerd.

Beschadigde Dahlia knollen zijn gevoeliger voor rot en uitdroging tijdens de bewaring. Nadat u de Dahlia knol uit de grond heeft gehaald, knipt u de stelen een paar centimeter boven de knol af.

Dahlia Robann Regal, volgend voorjaar nieuw in ons assortiment​

De vraag van Sjouk was ook hoe de knol gesplitst kan worden om zodoende meer knollen te verkrijgen. Vaak wijst dit zich vanzelf, als de knol goed gegroeid is heeft zij vaak al de neiging om uit elkaar te vallen. Op deze foto’s krijgt u er enigszins een beeld van:

Een heel goed gegroeide Dahlia zoals zij uit de grond komt​.

Op deze foto dezelfde knol die is schoongespoeld. Dit schoonspoelen doe ik overigens liever niet. Mijn voorkeur gaat er naar uit om het overtollige zand er lichtjes uit te kloppen waardoor de knol minder gevoelig is voor uitdroging.

Hier wederom dezelfde knol maar nu in drie stukken gebroken door de knol bij de stelen te pakken en met zachte hand een beetje te wrikken en te draaien.

Maar mijn advies zou zijn om de Dahlia pas in het voorjaar te splitsen. Waarschijnlijk valt een knol als deze al een beetje uit elkaar als u het zand er uitklopt maar zo niet, laat haar dan heel tot de planttijd. Knip de stengels er af tot een paar centimeter boven de knol en stop haar in kranten gewikkeld in een krat of doos en zet haar weg op een vorstvrije plek.

De kranten zijn om zoveel mogelijk luchtstroming langs de knol te voorkomen waardoor zij minder uitdroogt. Sommige mensen gebruiken ook houtmot, dat gaat ook prima. In plaats van in een doos of krat kunt u ze ook in een plastic zak doen maar doe dan de zak niet helemaal dicht. Ook al is de Dahlia in rust, ze heeft wel zuurstof nodig, dus laat de zak aan de bovenkant open anders zal ze verstikken.

In het voorjaar zult u zien dat er boven op de Dahliaknol, naast de oude stelen, nieuwe spruiten ontstaan. Als u nu de knol probeert te splitsen zult u zien dat het aanzienlijk eenvoudiger gaat. De knol is wat ingedroogd en u heeft ruimte om uw vingers of, indien nodig een mesje tussen de knollenpoten te zetten waardoor ze gemakkelijker uit elkaar te halen is.

Zorg er wel voor dat aan ieder deel dat u eraf haalt wel een of meerdere uitlopers zitten. Dat is bijna altijd bij een stuk oude steel.

Op deze foto zijn de uitlopers goed te zien. Deze knol is niet te splitsen, er zit maar één oude steel aan. Maar zodra er twee of meerdere knoesten van oude stelen te zien zijn is het meestal goed mogelijk de knol in stukken te trekken of te snijden. Ook is goed te zien dat de knol behoorlijk verschrompeld is tijdens de bewaring, maar dat is geen probleem, aan de spruiten is te zien dat ze nog springlevend is.

Ik ken de Chinese dierenriem niet uit mijn hoofd maar het zou mij verbazen als het afgelopen jaar niet het jaar van De Slak is geweest. Zelf heb ik nog nooit zoveel slakken door de tuin zien sjezen als dit jaar en aan de klachtenlijn te horen was ik niet de enige met het slakkenprobleem.

Veel mensen stelden ons ervan op de hoogte dat de Dahlia’s maar niet op wilden komen. Als ik de mensen erop wees dat de spruiten waarschijnlijk iedere nacht bij de grond af opgevroten werden door de slakken, kwam er meestal na een paar dagen een verbaasde of verontruste reactie van ‘jemig, wat erg, je hebt gelijk, dit hebben we nog nooit meegemaakt’.

Dikwijls kwam het nog wel goed want een Dahlia geeft het niet snel op, als er een spruit sneuvelt maakt ze meteen weer een nieuwe. Maar ik ben ervan overtuigd dat we wereldwijd veel meer Dahlia bloemen gehad zouden hebben als die slijmjurken niet zo talrijk waren geweest. Voortbewegen doen ze met een slakkengangetje, maar meer slakjes maken kunnen ze met een bloedgang.

En o ja, als u toch de Dahlia’s aan het rooien bent, sla dan meteen even twee vliegen in één klap. Stop wat tulpen, narcissen of andere voorjaarsbloeiers in het gat van de Dahlia, er is vast nog wat moois te vinden in de Fluwel winkel.

Met vriendelijke groeten,

Carlos van der Veek